انقلاب به روایت گل آقا -بخش چهاردهم | بی دست هم می شود زندگی کرد، ولی بی مردم نمی شود!

پایگاه خبری جماران؛ آنچه پیش روست خاطرات مرحوم کیومرث صابری مشهور به گل آقا (طنز نویس معاصر) است که طی گفتگو و نیز در زمان حیات خویش به درخواست مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س) تحریر و تحویل داده است.

در یکی از جمعه های اردیبهشت ماه 60، همراه شهید رجایی به قم رفتیم.

بهزاد نبوی ، محمد هاشمی مدیر عامل صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که در آن زمان مشاور سیاسی نخست وزیر بود و صادق عزیزی یار همیشه همراه و وفادار شهید رجایی نیز با او بودند.

پس از ورود به قم، نخست به زیارت حرم مطهر حضرت معصومه علیها سلام رفتیم.

دم در صحن، از اتومبیل پیاده شدیم.

تا لحظه ای که شهید رجایی از در وارد نشده بود، توجه هیچ کس به او جلب نشد.

داخل جمعیت شده بود و داشت می رفت، ما نیز همراه او.

تازه از در داخل شده بودیم که کسی یک خرده او را شناخت و به صدای بلند گفت: صل علی محمد یار امام خوش آمد یک باره موج جمعیت، رجایی را از جا کند و برد و برد و ما را به دنبال او.

چند قدمی نرفته بودم که صادق از پشت یقه کتم را گرفت و کشید.

در یک لحظه، موج جمعیت رفت و من و صادق باقی ماندیم.

التهاب و شوق بودن با جمعیت، مرا از توجه به واقعیت بازداشته بود.

یک بار با جمعیت و همراه رجایی رفته بودم و نزدیک بود زیر دست و پا بمانم.